09 Απριλίου, 2012

ΑΤΑΡΑΞΙΑ 4

Η προηγούμενη ανάρτηση ευδοκίμησε να κατατεθούν σχόλια, τα οποία είναι κατά την γνώμη μου βαρύνουσας αξίας και συμβάλουν για μια ακόμη φορά με πρωτοποριακό τρόπο στον προβληματισμό της έννοιας της αταραξίας που τέθηκε.
Θεωρώ, ότι η προσέγγιση αυτής έννοιας καθιστά σκόπιμες τουλάχιστον δυο ακόμη αναφορές: Η μια εστιάζεται στα δέοντα να πραχθούν, σε συνδυασμό με την γενικότερη κατάσταση που αντιμετωπίζουμε. Η δεύτερη στην υπερβατική διάσταση της αταραξίας και στην λειτουργική ενότητα πρακτέου και υπερβατικού.
Την ανάπτυξη και εμβάθυνση μιας τέτοιους είδους προβληματικής θεωρώ ευτύχημα. Αυτή ήταν και η ενδόμυχη στόχευσή μου ξεκινώντας αυτήν την σελίδα: Να τεθεί το πρόβλημα στις ουσιαστικές του διαστάσεις και να διεξαχθεί δημιουργική ζύμωση σχετικά με τις αναγκαίες διεξόδους. Ούτε κατά διάνοια θα μπορούσα όμως να φανταστώ τότε, ότι ο διάλογος θα αποκτούσε την ποιότητα, που τού προσδίδει η ενεργός συμμετοχή των πολύτιμων φίλων, οι οποίοι θέτουν σε κίνηση σε αυτήν την σελίδα μια νέα δυναμική.

Δεν μπορώ να αποκρύψω, ότι η αναζήτηση, η οποία καταγράφεται, διασπά ακόμη εντονότερα το κέλυφός της μοναξιάς μου, αποδεικνύοντας - τουλάχιστον σε μένα - ότι η εικονική συνεύρεση συνιστά κάτι ιδιαίτερα πολύτιμο, που έχει όλες τις καλές προϋποθέσεις να ξεπεράσει την εικονική πραγματικότητα των οπτικών ινών.

Χαίρομαι ιδιαιτέρως, όταν κάποιοι φίλες και φίλοι με θέτουν ενώπιον των προβλημάτων, ζητώντας την άποψη σχετικά με τις πρακτικές προκλήσεις. Απλά, διότι αυτές με απασχολούν με τελείως συγκεκριμένο τρόπο τα τελευταία 40 χρόνια.
Αυτό που διδάχθηκα και ενστερνίστηκα από τον τότε καθοδηγητή μου σε ηλικία 19 ετών, ήταν, ότι όσοι αναπτύσσουν οργανωμένη δράση είναι ορθόν να μην αναφέρονται σε προσωπικό επίπεδο σχετικά με αυτά που έχουν πράξει. Κατ' ακολουθίαν θα προσθέσω μόνον, ότι έσπασα πολλές φορές τα μούτρα μου, αλλά θεωρώ, ότι κάτι έμεινε από όλες αυτές της ιστορίες, που μπορεί να είναι αξιοποιήσιμο. Τουτέστιν διαθέτω επί του πρακτέου πολύ συγκεκριμένη άποψη και αρέσκομαι να καταθέσω στην συνέχεια απόψεις αλλά και προτάσεις.

Πριν προχωρήσω επ' αυτού στην συνέχεια, προτάσσω χρονικά το κλείσιμο αυτής τής αναφοράς, μια και ο φίλος ΚΔ. κτύπησε κάποιο ιδιαίτερα ευαίσθητο νεύρο τού προσωπικού μου εσωτερικού παραπήγματος, γράφοντας "ότι με κόβει για πολύ μπλούζ". Πράγματι, το δικό μου δρώμενο είναι μπλούζ. Το ίδιο και η εσωτερική ομολογία πίστεως.
Τού αφιερώνω το μπλουζ που ακολουθεί, καθώς και στον Δημήτρη Χριστούλα και την Θυγατέρα του.






Το κομμάτι αυτό ηχογραφήθηκε το 1998 με ένα δημοσιογραφικό γουόλκμαν.
Στην Πορφύρα συμμετείχαν εκτός από τον υποφαινόμενο οι: Νίκος Π. - τύμπανα, Γιώργος Ζ. - μπάσο, Γιάννης Α. - κιθάρα και Χριστόδουλος Κ. - κρουστά.

ΑΣΤΕΡΙ ΤΗΣ ΣΑΙΓΚΟΝ

Ένα κεφάλι Βιετκόνγκ - μια κάσα μπύρες
σου έφερα πολιτισμό, μα δεν τον πήρες.
Για παραδώσεις μου μιλάς με λόγια της αγκλίτσας
τι θα το κάνεις το μωρό τής Ροζ Μαρίτσας;
Φέρτο στο πάρτυ μας για να μην πάει χαμένο
το μέλλον έτσι θα 'χεις εξασφαλισμένο
να κοπιάζεις δεν χρειάζεται στον βίο
όταν τα παίρνεις όλα έτοιμ' απ' τον θείο.
Το φαγητό σου πάντα έτοιμο στο πιάτο
τι σε πειράζει που 'νε σύφιλη γεμάτο;
Κι άμα νομίζεις πως λίγα παίρνεις,
αποικία είναι ρε φίλε τι περιμένεις;
Στη μέση μην μεταμοσχεύσεις μεντεσέδες
για να σου πούνε φίλε μπράβο οι χαφιέδες.
Στον ουρανό μας άστρο που δεν σβήνει
ο μοναχός στην Σαϊγκόν
που τον χιτώνα βρέχει με βενζίνη.

11 σχόλια:

HellCombatant είπε...

Yeah!
http://www.youtube.com/watch?v=KgZSnAkQc4c&feature=BFa&list=AL94UKMTqg-9DE8eyF-CChztA0EPMHcFaF&lf=list_related
(όπως λέμε, "γειά μ' κ σένα, γειά σ' κ μένα"!)

Κ.Δ είπε...

Το τραγούδι εξαιρετικό αγαπητέ μποτίλια…

Τα ερωτήματα που θέτεις όσον αφορά την τυχόν δέουσα πράξη (σα ρήξη ίσως τη βλέπω εγώ, σπάσιμο) και τη λειτουργική ενότητα πρακτέου και υπερβατικού που λέγεις με απασχολούν κι έχω φτάσει σε κάποιες πολύ απλές σκέψεις που δε τις έχω κάνει ακόμη προτάσεις.

Δε θέλω θα εξαντληθώ άστοχα το λοιπόν...
Για αυτό και δίνω μόνο κάποια bullets …

1. Οντολογική προσέγγιση (πχ Μετά τους πατέρες ή και τον Γιανναρά ας πούμε...)
2. Φιλοσοφία (πχ μετά τον Ηράκλειτο και τον Επίκουρο)
3. Ψυχανάλυση (μετά τον Φρόιντ)
4. Φαντασιακή θέσμιση (μετά τον Καστοριαδη)
5. Εσωτερισμός (πχ Καστανέντα, Γκουρτζιεφ, Κρόουλι)
6. Τοπική ιδιαιτερότητα.

Αυτό που διασθάνομαι είναι πως τα 3,4 πρέπει να νικηθούν
Το 2 πρέπει να υπερπηδηθεί… μάλλον αν πας να προτείνεις κάτι.
Το 1 να συνδεθεί... και να αναβαθμιστεί
Το 5 να αποδομηθεί και να να επαναδομηθεί ανάλογα με όλα τα άλλα
Το 6 είναι εδώ για να μας θυμίζει το ατομικό/ομαδικό/βιωματικό της όποιας σκέψης και άρα να μας ακυρώνει. Τι εμβέλειας παράδειγμα θα θέσεις; Πως γίνεται να είναι φυγόκεντρο και αποκεντρικό και ταυτόχρονα σαν ιός δυναμικά καθολικό; Impossible

Ατάργα τις είπε...

Kαλημε΄ρα

ελπίζω ότι δεν θα χρειαστεί, το επίκαιρο μήνυμα του μοναχού που βρέχει το ράσο του και πυρπολείται.

Ασε που δεν ξέρω αν δικός μας μοναχός θα έβρισκε ποτέ τη δύναμη να κάνει κάτι αντιστοιχο, στην σημερινή εποχή.

Καλή συνέχει α

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα

και επειδή πολύ στο βαθυστόχαστο το ρίξατε

για να σας τηζάρω και να δοκιμάσω τα όρια αντοχής σας, σας λέγω το εξής:

Κύριοι HellCombatant και Μποτίλια, σεβαστή καθόλα η διαφορετικότητά σας

παρόλα αυτά οι μουσικές (;) σας επιλογές κινούνται στα όρια του carbage ...σκουπίδια Ελληνιστί :-):-):-)


να ένα μικρό διαμαντάκι που αλίευσα παρακολουθώντας το cars1 να ηρεμήσουμε όλοι


http://www.youtube.com/watch?v=Eh9LpDYWl20&feature=related

άκου μπλουζ και deep purple εν έτη 2012...

HellCombatant είπε...

Αβάν-γκάρντ θέλετε κε μου? Ορίστε...
http://www.youtube.com/watch?v=sFLTJGn-Aj8&feature=relmfu

HellCombatant είπε...

Κ τώρα Η Ερώτηση της ημέρας!
Τι θε να μας πει αυτός εδώ ο μαγκίτης, "κούφια" να 'ναι η ώρα, τα "κοίλα" μου κ τα "κυρτά" μου μέσα? Καλά Σαράφης στα Τρίκαλα, Σαράφης στην Καρδίτσα αλλά Κ ΣΤΟ ΛΥΚΑΒΗΤΟ ΡΕ ΜΕΓΙΣΤΕ? Δε μας έφτανε μια ΣΔΑΜ στον Υμηττό κ άλλη μια στην Ελευσίνα?

[Ο Λυκαβητός, η Μηχανή Ουρανίου των ΝΑΖΙ, το Κολονάκι, η Περιστερά, η Κουκουβάγια και ο Αποσπερίτης !](άκου τίτλους ο τιτλούχος!)
http://www.terrapapers.com/?p=2834

Βρε ωρέ παιδιά, γιατ' είστε τόσο πολύ λερωμένα? (Σκέτες λέρες μιλάμε τώρα!)
Ρε γ... την κόλαση μου κ τα εκκλησάκια της συμφοράς, το θυμάστε το Holodeck στο Star Trek?(!) Δηλαδή τι θέλετε, να γίνει καταδρομική ενέργεια για να βγάλουμε άκρη? Η μήπως μασά ο κολασμένος?(!!) Σε κάνα δυο μηνάκια που θα διαλύεται το Καφέ-Ελλάς θα το οργανώσουμε κ αυτό!

Μποτίλια στο Πέλαγος είπε...

@ Ατάργα

Διακρίνω στην περίπτωση κάποιο παραλληλισμό με την αυτοθυσία του κ. Δημητρίου Χριστούλα, γι αυτό επέλεξα μεταξύ άλλων μπλουζ το συγκεκριμένο.


@ Ανώνυμος

Αγαπητέ/ή φίλε/η:
Ως προς το βαθυστόχαστο - ή "βαθυστόχαστο" όπως προφανώς εννοείς - συμφωνώ. Πρόκειται για ανωμαλία, την οποία κουβαλάω από μικρός. Άλλοι με δέχονται, άλλοι με απορρίπτουν. Επειδή στον χώρο όπου διαβιώνω (Βερολίνο) ενεδύθην κάποτε εκείνο το λειτούργημα, το οποίο προϋποθέτει κάποια αυξημένη κοινωνική αποδοχή, ως πρόεδρος της ελληνικής κοινότητος (2005) χωρίς όμως να ενδιαφερθώ ποτέ ιδιαίτερα για τον βαθμό που μπορώ να γίνομαι κοινωνικά αποδεκτός, έβγαλα το συμπέρασμα, ότι είμαι σε θέση να μανατζάρω τις ισχυρές αντιπάθειες, οι οποίες στην περίπτωσή μου δεν λείπουν καθόλου. Άρα αισθάνομαι άνετα - παρά την ανωμαλία - μέσα στο τομάρι μου.

Στο ζήτημα της μουσικής θα προτιμούσα να μην τοποθετηθώ, διότι ουδέποτε επεδίωξα να αποκτήσω μουσικό προφίλ στο διαδίκτυο, καθ' ότι αυτό γίνεται συνήθως με τελείως διαφορετικό τρόπο. Κάνω χρήση βιντεοσκοπήσεων με κάποια κομμάτια, όμως επιδιώκοντας άλλες στοχεύσεις μου από τις μουσικές.
Για να μην θεωρηθεί όμως, ότι υπήρξε κάποια δυσφορία έναντι της κατάταξης των κομματιών μου από το σχόλιό σου στα σκουπίδια - γεγονός που δεν προέκυψε, αλλά αντιθέτως αισθάνομαι τιμή να ασχοληθεί κάποιος μαζί τους και να κάνει κριτική, ευχαρίστως γράφω επ' αυτού κάτι:
Κατ' αρχάς δεν είμαι ενάντια στην carbage, που την θεωρώ ιδιαίτερα πολύτιμη και δύσκολη τεχνική, ιδιαίτερα στα πλαίσια του inside - out. Στην προκειμένη περίπτωση όμως υπήρξε έντονη παραμόρφωση από το πρωτόγονο μαγνητόφωνο της ηχογράφησης (στην περίπτωση τού μπλουζ) και από την πρωτόγονη ψηφιακή μετατροπή μέσω μιας συνήθους ηχητικής κάρτας ενός πολύ κουρασμένου υπολογιστού (στην περίπτωση και των δύο κομματιών).
Βεβαίως δικαιούσαι να υποβάλεις ένσταση, για ποιο λόγο ανέβασα παρ' όλη την κάκιστη ηχητική ποιότητα τα κομμάτια. Στην περίπτωση της "Αταραξίας 3" με ενδιέφερε η δυνατότητα της πιστοποιήσεως του μουσικού θέματος κόντρα στον εμπεριεχόμενο θόρυβο. Στην περίπτωση του μπλουζ με ενδιέφερε αποκλειστικά η μεταφορά του νεύρου - δηλαδή τού συγκεκριμένου feeling - που μπορεί να περιέχει αυτό το κομμάτι.
"Βαθυστόχαστες σαχλαμάρες" είναι αυτά που γράφω, θα μου πεις. Συμφωνούμε λοιπόν στο ότι διαφωνούμε. Αλλά δόξα τω Θεώ, υπάρχουν κάποιοι ακόμη σαν τον HellCombatand και τους ανά τον κόσμο σκουπιδιαραίους, με τους οποίους εγώ ξιπάζομαι να σχεδιάζω γιουρούσια στις χωματερές, καθόσον εσύ ασχολείσαι με διαμαντάκια (ενασχόληση, ενάντια στην οποία δεν έχω την παραμικρή αντίρρηση).

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα

Αγαπητέ Μποτίλια

Ο ανάλαφρος τόνος εχει σχέση με την αίσθηση του χιούμορ του Ρότζερ Ράμπιτ

και ο Hellboy...έκανε εντελώς απροσδόκητα χρήση του, πράγμα που με εξέπληξε θετικά χωρίς να χάσει το στυλ του

Εργολάβε

ο έτσι ο συντοπίτης είναι ο παλαί ποτέ Ναστραντίν;...

Ανώνυμος είπε...

Helloboy τι βλέπεις εδώ;

http://www.youtube.com/watch?v=ihrye2RFGpA

αβ-γκα προσωπικό πουλέν ήταν αυτό

http://www.youtube.com/watch?v=2oespMmWnDo

Ανώνυμος είπε...

Ωρε που 'ν' τα Κοιρτά και που 'ν' τα Κοίλα!
Κε Εργολάβα, ΠΟΥ 'ΝΑΙ Η ΛΑΒΑ, ΟΕΟ, ΠΟΥ 'ΝΑΙ Η ΛΑΒΑ!

ΕργΔημΕργ είπε...

@Τρισ-παίκτην:

Οι ίδιοι είμαστε, μπρέ!

Αλλά δεν είναι απαραίτητο να μάθει όλος ο ντουνιάς το τί γράφει η ταυτότητά μου, όπως καταλαβαίνεις.

@Ανώνυμον, ακριβώς παραπάνω:

Είπαμε... 28 Οκτωβρίου.